Als we iemand verliezen staan we er weinig bij stil, maar begrafenissen en crematies zijn vaak een grote belasting voor het milieu. Voor een kist wordt een boom gekapt, de grafsteen wordt onder erbarmelijke arbeidsomstandigheden gemijnd uit miljoenen jaren oud gesteente in India of China, er worden grote hoeveelheden bloemen verspild en er raken schadelijke stoffen in de aarde. Zo’n belastende laatste voetafdruk is niet nodig en eigenlijk ook niet troostend.

Geïnspireerd door de natuurlijke ‘leven-dood-leven’ cyclus, bezielde afscheidsesthetiek en wereldwijde natuurlijkere eindbestemmingen zoals humusatie ontwikkelen we hier een leerschool voor een natuurlijke dood.